LONDON CALLING: March 2013

Gegroet mijn geliefde lezers,

Eens even zien, waar heb ik jullie de vorige keer achtergelaten? Ah, ik zie het al. Op mijn verjaardag. Jemig wat een eeuwigheid geleden alweer. Maar niet getreurd - ik zal jullie weer helemaal op de hoogte brengen!

Als eerste nog even een verslag van Vincents bezoek. Na een rustige donderdagavond waarop Vin heerlijk kon bitchen over mijn 'gevangenis' van een kamer begonnen we aan een wat minder rustige vrijdag. Nadat ik eerst nog van negen tot tien een werkgroep had bijgewoond omdat ik niet wilde spijbelen (ik ben echt te un-cool voor woorden, ik weet het) vertrokken we per metro richting West Londen om Hugh Grant te spotten in Notting Hill. Geen Hugh of Julia gespot, wel heerlijk geluncht in een cafeetje met werkelijk de sloomste serveerder OOIT. Wat voor ons, twee doorgewinterde horeca-buffels, pijnlijk was om aan te zien. Maar daar zeurden we uiteraard niet over. Althans, niet in het Engels.

Verder hebben we gewandeld door Bayswater, heeft Vin in zijn eentje héél Oxford Street afgelopen (dat is ver. Heel. Ver.) want ik wilde mijn college niet skippen - jaaaa ik weet het. Un-cool -, heeft Vin een heerlijk maal bereid voor de meiden van B5, hebben we sexy danspasjes vertoond in een gaybar, vonden we een basement vintage market op Brick Lane, hebben we door de halve City gelopen op zoek naar de Tower Bridge, alwaar we ongeveer 50 nieuwe 'profielfoto's' hebben gemaakt, waren we op hetzelfde moment als Rihanna en Cara Delevingne in SoHo, hebben we net gedaan alsof we bij de London Fashion Week mensen hoorden, zijn we Tate Modern in geweest voor een kop sterke koffie met uitzicht, hebben we een hamburger gegeten op de Burrough Market, en hebben we zondagavond heer-lijk Sex and the City gekeken onder luid commentaar van Vin en een confronterend accurate nasynchronisatie van mijn kant.

Het eindresultaat van dit weekend was een handvol nieuwe flauwe grapjes over dronken slakken en kennis over de gayscene hier in Engeland (geen zorgen mam, ik ga er niet meer heen). Maandagmiddag ging de slak weer naar huis en was ik weer alleen.

Richard Curtis had ook een heel interessant scenario over ons kunnen schrijven, lijkt mij zo.

M: 'Kijk, Vin, wat prachtig al die moderne kunst in Tate Modern. Wat zou de kunstenaar bedoeld hebben met die vijf grote canvasdoeken die helemaal rood geschilderd zijn? Alle vijf? Helemaal rood?'

V: 'Hmhm, schat. Ja, prachtig. Kijk nou eens in die camera wil je ik probeer een nieuwe profielfoto te maken'

Onze effortless coole nieuwe 'oh ja dit was toen ik in Londen was toevallig' profielfoto's

Sommigen van jullie weten misschien dat ik heel erg fan ben van Sarah-Jessica Parker, maar je gelooft niet hoe hard ik hier om heb moeten lachen. Héél.

En toen was het mijn verjaardag, blah blah di blah. Paar dagen doorspoelen tot zaterdag 2 maart. Toen ben ik namelijk stiekem naar Nederland gevlogen om mijn vader (en moeder) te verrassen voor zijn verjaardagsetentje omdat hij alweer 60 jaar oud is geworden. De vlucht was verschrikkelijk vroeg, en gelukkig had ik geen internet op het vliegveld, anders was ik gek geworden van de emailtjes van mijn zus: 'kleine leef je nog?? haal je het vliegtuig? laat even weten als je instapt!!'. Alles ging goed uiteraard, want de missie was al weken van te voren gepland. Max had me zelfs een karaoke versie van het lied dat we voor mijn vader zouden zingen gestuurd, dat hij zelf had inspeeld en -gezongen (nogmaals, sorry huisgenoten...) Volledig volgens plans stapte ik zaterdagochtend negen uur Nederlandse tijd fris & high van een overdosis cafeïne Eindhoven Airport uit. Regelrecht de armen van Clara in, die mij heel lief gezelschap hield tijdens de lange treinreis van Eindhoven naar Zwolle. Ik was blij om eindelijk tegen iemand te kunnen praten, na een lange nacht alleen maar beleefdheden te hebben uitgewisseld met koffieverkopers en een snauw naar de douane die, serieus waar, ontzettend onbeleefd was. Ik snap dat vier uur 's ochtends vroeg is maar dat is geen reden om 'CARDIGAN! NECKLACE! C'MON HURRY UP!!! AND DON'T LEAVE YOUR SHOES ON!!' tegen me te gillen, vooral als er niemand achter mij in de rij staat? Dus misschien keek ik hem boos aan en zei ik iets brutaals terug. Het werkte wel, want mijn koffer werd voor de verandering niet gecontroleerd op verboden potten lemon curd. De treinreis was dus zo voorbij, wel raar om eventjes op Utrecht Centraal te lopen zonder het station uit te gaan. Ook vreemd dat er maar twee Starbucks waren. Dat was in Londen wel anders geweest..

De rest van het weekend bracht ik door met mijn verrukte ouders, lieve oma en zaterdagavond stal ik de show tijdens het diner ter ere van mijn vader. Ik ben blij dat Max, Emma en ik deze geheime missie bedacht hadden, want de hele familie scheen me gewoon verwacht te hebben. 'Oh ja, leuk dat je er bent! Maar dat wist ik wel hoor, ik zei al tegen X ik zei die Marthe die komt natuurlijk wel'. Gelukkig waren mijn ouders naïever, ze trapten zelfs in mijn zielige 'oh neee pap nu mis ik je verjaardag en al dat lekkere eten ik ben zo zielig'-Skype act. Hehe.

Zondagavond kwamen Marieke en Maren nog even langs voor een heel korte en drukke bijpraatsessie vol met kreten als 'niiiiiiiiiiiiet!!!' en 'neeeeeee dat méén je niet?!' en 'waaaaaat?!? wanneeer??' en 'met wíe zeg je?? niiiiiiiiiiiiiiieeett aaahhhhahaha!'. Fijn om hen allebei even fijn te kunnen knijpen, vooral Maren die ik voor het laatst had gezien op Schiphol toen zij richting Istanbul vertrok.

Maandagavond was het feest alweer voorbij, en na een snelle ontmoeting met Vincent in het park, een kop thee bij mijn oom en tante en een kopstoot-knuffel van mijn te schattige achterneefje, zaten mijn ouders en ik weer in de auto. Net als in januari, toen ik na drie hele weken pas weer richting Londen vertrok. Net als toen zat mijn koffer vol met hagelslag, lieve schenkingen Engels geld van familie en buren en kleren die ik de keren daarvoor niet mee kon krijgen. Maandagavond weer opgewacht door mijn trouwe vriendin Annie, voor wie mijn moeder nog een Pickwick caramelized apple in mijn koffer had gestopt. Ze heeft er onderhand al meer dan de lokale Albert Heijn.

Goedemorgen Nederland

Links: speech van mijn vaders beste vriend & songtekst van onze uitvoering van Hemingway. Rechts: papa blij als een kind met toetje waar vuurwerk uit komt.

En toeeeennn kwam Emma!!! Voor ongeveer vijf dagen op mijn kleine kamertje in deze immense stad vertoeven, wat een vakantie! Het is ongelooflijk hoe veel activiteiten we in die paar dagen hebben kunnen proppen, en ik zal ze hier niet allemaal neerpennen. Een paar hoogtepunten:

Winkelen op Regent Street, Oxford Street, SoHo, TK Maxx (waar Kate komt), Oxford Street again, Notthing Hill, Kings Road, en eigenlijk overal waar Office zat (een schoenenwinkel) of een winkel waar Kate wel eens voet in gezet zou kunnen hebben. Met als hoogtepunt een broek passen in Whistles waar Kate ook altijd komt. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

V&A Hall op vrijdagavond, zéér cultureel chic verantwoord. En gelukkig hadden ze fijne banken want we hadden de hele dag gelopen

Saatchi Gallery

Eten op straat in Notting Hill

Vintage markt afstruinen in Notting Hill

Naar de bioscoop

Camden Markets

Regents Canal aflopen

Door Hyde Park struinen

Afternoon Tea @ Harrods

Met een dubbeldekker bus, bovenin vóóraan zitten !!! Cool!!

Crêpes eten bij Ellie

Universiteit en campus bekijken

Quiche van M&S eten met wijn en series (Very BJ)

en, als letterlijke en figuurlijke hoogtepunt: Lunch bij Duck & Waffle (klik voor de site). Als cadeau voor mijn 21e verjaardag trakeerden Emma en Ralf me op de aller sjiekste lunch die ik ooit heb gehad. Mijn nek doet nog pijn van het omdraaien op zoek naar verdwaalde celebrities. Vond het best spannend, ik was nog nooit ergens geweest met een dress code ('smart casual') maar Emma liep voorop en straalde een casual smartness uit met een nieuw colbert en geföhnd haar. Ik drukte snel mijn door de regen pluizig geworden krullen plat en zag pas toen ik mijn jas uitdeed dat er een vlek op de mouw van mijn jasje zat. Maar we waren binnen! Spannendste gedeelte zat erop.

De lunch was heerlijk en we hadden erg volwassen en wijze gesprekken, lichtelijk high nog van de adrenaline stoot door de snelle liftreis van 0 tot 40 verdiepingen in 24 seconden.

Waar ik natuurlijk een filmpje van moest maken: