Good Life

Even scrollen, waar heb ik jullie de vorige keer achter gelaten? Wauw, twee weken geleden alweer. Tijd voor een update. Het is er nu al te donker voor, maar ik zal binnenkort foto's van mijn kamer en flat hier maken voor wat sfeerimpressie!

De afgelopen twee weken zijn hier de colleges en werkgroepen begonnen en tot nu toe gaat alles me goed af. Het barst van de internationale studenten met zware Oostblok-accenten, maar gelukkig zijn de lecturers native speakers en kan ik zo'n 10 uur per week mijn hart ophalen tijdens de hoorcolleges, waar ik moeilijk klinkende woorden als 'capriciousness' en 'reinvigoration' kan opschrijven in mijn kleine notitieblokje, dat inmiddels aardig vol raakt met nieuwe woorden.

Vorig weekend zijn we naar Cambridge geweest met de internationalen hier. Jaloers! De studenten daar wonen in prachtig monumentale gebouwen en kunnen ook nog eens rondfietsen door de stad. Marlies kent een meisje dat daar studeert en mijn jaloezie nam iets af toen ik hoorde dat ze soms dagen van negen tot zeven maken om daarna in de bieb verder te studeren..Marlies' vriendin nam ons ook mee de King's Chapel in. Pfoe. Jaloezie-level steeg weer met een paar punten...Ik wilde eigenlijk een foto van mezelf, morrelend aan een fietsslot alsof het mijn fiets was en ik in Cambridge studeer - uiteindelijk toch niet gedaan. 

King's Chapel

De zondag erna met oma geskyped, dag omie! 
De week daarna verliep vrij rustig, oh klein detail: ik speel nu voor het Middlesex University Volleybalteam! Dinsdag trainen we en af en toe spelen we op woensdag een wedstrijd. Het niveau is niet denderend, maar dat vind ik wel prima - de titel 'sterspeler' past me misschien wel een keer...Woensdag is een groot feest voor de nieuwkomers, en het is de bedoeling dat ik -houdjevast- verklééd kom. Waarom vinden ze dat zo leuk, hier in de UK? Het is me een raadsel.

Gisteren ben ik met Marlies en Sarah Londen in geweest. Zijn naar Bloomsbury festival gegaan, een soort familie-festival met muziek, eten en natuurlijk een boekwinkeltje. Die laatste vind je hier óveral. En in alle soorten en maten, zoals blijkt uit onderstaande foto.

En waarom ook niet? Ik blijf hier maar leren. Waar ik de eerste twee weken bang was dat ik er soms uitzag zoals ik me voelde (als een verloren schaap, mocht je je dat nog afvragen) omdat vreemde mensen me maar bleven aanspreken met een 'are you all right (love)?' - nu heb ik geleerd dat die frase hier standaard is. En antwoord ik met een vloeiende 'i'm perfectly well thank you how are you?'. Inclusief pijnlijk vriendelijke glimlach, uiteraard.

Iets wat ik nog niet helemaal onder de knie heb, is het verkeer. Er staat wel bij elke oversteek op de weg gekalkt 'look right/left', maar ik vertrouw het gewoon niet. Dus kijk ik als een idioot dertien keer linksrechtslinks en steek ik pas over als er geen auto te bekennen is. Kan geen kwaad, lijkt me. Ik bedoel - ik leef nog steeds. Maar terug naar gisteren! We namen deel aan een 1,5 uur durende wandeling door de buurt van Bloomsbury (noordoost Londen) en wauw, Londen is groot. Talloze mooie gebouwen en schattige parkjes gezien. Ook even gedaan alsof we aan UCL studeerden (dat is University College London). Daarna naar King's Cross gewandeld, waar we Marlies bijna kwijtraakten omdat Sarah en ik enthousiast op zoek gingen naar Platform 9 3/4. Zonder succes, helaas (ik weet het - niet te geloven! Waarom hangen ze niet gewoon een groot bord op met 'Platform 9 3/4, dertiende roltrap links'!?). We vonden het, na even twijfelen, iets te ver gaan om iemand aan te spreken met 'Excuse me, sir. Could you tell me where platform 9 3/4 is?' in Harry-style. 

Better luck next time...

De zondagen zijn tot nu toe heerlijk. Mijn verduisterende gordijnen houden me in slaap tot 12 uur 's middags (dat is dus één uur bij jullie, ha-haaa) en overdag klungel ik een beetje in mijn kamertje en de flat. Ik zal proberen wat vaker iets te posten, gezien het verrassend hoge aantal bezoekers op deze blog (mam, ben jij dat?). 

XX Marthe & Mr. Darcy (nog in geen velden en wegen te bekennen, helaas..)