Flying home for Christmas

Dus, dat was Kerstmis alweer. Ben alweer een week "thuis" bij mijn ouders, tijd speelt rare spelletjes. Precies een week geleden werd ik op het vliegveld van Eindhoven door mijn ouders en een kerstman met heftig bungelende beentjes warm onthaald.  Tijdens de autorit van Eindhoven naar Deventer kon ik mijn moeder geruststellen dat ik ook in Londen genoeg groenten en fruit eet, en kreeg ik te horen dat ik er 'toch wel echt veel volwassener uitzie'. Wat drie maanden smog al niet met je kunnen doen. Eenmaal thuis bleek mijn oude kamer nog steeds van mij, alleen iets opgeruimder dan ik me herinnerde en er stond een plant in de vensterbank. Benieuwd of die het nieuwe jaar gaat halen...
Mijn broertje was ook heel geëmotioneerd bij ons terugzien, wat bleek uit het feit dat hij een oliebol en een plantje voor mij had gehaald op het station. Ware broeder-zusterliefde betekent soms iets lekkers voor een ander bewaren. Was diep geroerd. Toen hoorde ik onze Engelse klok in de huiskamer en de kerkklok op de hoek elf uur slaan en was ik pas echt thuis.

Een paar dagen had ik maar de tijd om te wennen, voordat Kerst aanbrak. Bij onze familie geheel volgens traditie gevuld met familie, koffie, taart van oma, nog meer koffie, eten en nog meer familie. En de cadeautjes! Mijn vanuit Engeland mee gesmokkelde waren vielen gelukkig in de smaak, zie foto. Ik kreeg ook cadeautjes, en het werd weer pijnlijk duidelijk hoe goed mijn familie mij kent. Wat ik kreeg: luxe beauty-spullen, een tijdschrift en chocola. Wat heeft een intellectuele geest als de mijne nog meer nodig? 

Ondertussen vind ik het heel fijn om lekker thuis te zijn. Fietsen door Deventer, koffie drinken bij oma, met mijn ouders kletsen bij het knetterende haardvuur zonder de gebruikelijke Skype-hindernissen, winkelen met mijn zus en niet zelf hoeven koken. Dat fietsen is trouwens niet zo leuk als ik me herinner. In mijn hoofd was het romantischer - dat wil zeggen: zonder tegenwind, zadelpijn (na tien minuten fietsen!), kapotte versnellingen, eeuwig wachten op het stoplicht en plassen die dieper blijken dan je had ingeschat. Maar toch. Ik fiets weer. 

Eén van de leukste dingen aan hier zijn is het zien van mijn vrienden. Die mij gelukkig niet zijn vergeten en me meenamen naar, jawel, De Joffer. Op Tweede Kerstdag. Voor de leken onder ons: daar kwamen we toen we vijftien waren. Dat wij nu vijf jaar verder zijn terwijl de gemiddelde leeftijd in de Joffer hetzelfde is gebleven, maakt ons niet uit. Gelukkig waren wij niet de enigen die er zo over dachten en erheen gingen voor het jeugdsentiment - ik heb daar de halve lichting van mijn middelbare schooljaar in mijn armen gesloten en flink op kunnen scheppen over mijn wereldburgerschap nu ik in Londen woon. Sorry als ik irritant was! Maar ja. Het is wel waar. Bedankt, trouwens, aan iedereen die zei dat hij deze blog leest. En ook bedankt aan iedereen die me heeft belooft dit te gaan lezen. Ik geloof er natuurlijk niks van, maar het is een fijne gedachte dat niet alleen mijn ouders en UK-huisgenoten dit lezen. En die laatsten lezen het alleen omdat de Google-translate versie hilarisch schijnt te zijn (tip?). Anyhoo's, bedankt. Keep on reading! 

Max & cadeau

Open haard: aan

                           Te schattige vliegende kerstman in oma's kerstboom. HEBBEN!!

Joffah. 

   

Twelve Days of Christmas

Het is bijna zover, je kunt er hier niet meer omheen: over twee weken is het Kerstmis! Ik heb nog nooit zoveel kerstbomen in één stad gezien, en sinds vorige week staat er ook een heuse mini-variant in onze eigen keuken! De vijf andere meiden hier en ik vertrekken iets voor Kerst richting familie of vrienden, en de eerste vertrekt aanstaande zaterdag al, dus deze week proberen we snel nog een klein kerstdinertje te regelen met het huis. Sinterklaas met Marlies, Sarah en Annie staat ook nog in de planning, vrijdag gaan we naar Winter Wonderland in Hyde Park, zaterdag gaan we naar het toneelstuk Our Boys - de laatste dag dat het stuk speelt en dus zijn we nét op tijd om Marcel, ehmm, Matthew Lewis op de planken te zien-, ik wil voordat ik naar huis ga mijn 'coursework' zo ongeveer af hebben wat nu toch wel veel is, en ik moet natuurlijk cadeautjes voor thuis kopen! Heb al een heel A4'tje met doorgekraste en omcirkelde ideeën, dus een dezer dagen ben ik, samen met duizenden anderen Londenaren, aan het Christmas-shopping. En dan ga ik alweer naar Nederland! 

Deze week heb ik van mijn bucket-list af kunnen strepen:

- Phantom of the Opera
- Naar de studentenpub naast de universiteit
- Fish 'n Chips eten

Verder heb ik ook op 5 december een Sinterklaascadeautje uit kunnen pakken, dankjewel Mam! Hebben we eindelijk een feestje gehad in ons Brave Blok B, ben ik naar Spitalfield Markets geweest in oost-Londen, heb ik tranen gelachen tijdens een comedy night, heb ik eindelijk mijn Engelse bankrekening helemaal voor elkaar, en heb ik the Phantom of the Opera gezien !!!!!! Zondag heb ik mijn lieve vriendin Wopke mijn plek hier kunnen laten zien, zij was een lang weekend in Londen met haar moeder, met wie we 's avonds op Leicester Square uit eten zijn geweest. 

En, als kers op de taart heeft Annie haar ticket naar Nederland geboekt, want....ze komt drie dagen mijn Heimat bewonderen!! Hoe leuk! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Scroll naar beneden voor wat foto's van alles hierboven genoemd. Ik moet er snel vandoor want de handyman is hier om mijn douche te fixen (was die kapot? heb ik de douchekop laten vallen?)

Wachten voor Phantom

PAKJES! 

TADAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA. 90 cm, maar toch! 

Zelfs het boeken-uitleen scherm in de bibliotheek is in stemming

The Claddagh Ring. The place to be...als je op vrijdagavond nergens anders meer heen kunt gaan.

Deze komen hopelijk eerder dan ik aan in Nederland

Fijne week!

 XX Marthe

With A Little Help From My Friends

Greetings!

Allereerst: sorry dat het alweer twee weken geleden is sinds mijn vorige post (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen)! Het voelt vreemd om elke week alleen maar te vertellen wat ik heb uitgespookt, maar zoals mijn trouwe lezer(s) me duidelijk maakte(n) is twee weken echt te lang. 

Het is hier inmiddels om half twee 's middags zo donker dat ik mijn kaarsjes dan al aansteek. De voorraad 250 waxine lichtjes gaat dus hard. Het begint hier ook kouder te worden; vrijdag was het 3 graden boven nul...Gelukkig heeft Marieke mijn parka meegebracht toen ze hier was, dus ik steel hier de show want parka's zijn nog helemaal in. En ik heb het niet meer koud.

De heimwee begint ook een beetje toe te slaan. Ik weet niet of het komt doordat het kouder en donker wordt of omdat ik me begin te realiseren dat ik nog nooit zo lang ergens anders dan in Nederland ben geweest (en nog 8 maanden te gaan!), maar ik begin alles en iedereen in Nederland wel te missen. Zoals de Counting Crows al zongen, you don't know what you got / till it's gone. (Cue voor pa: "Origineel is van Joni Mitchell. Veel beter.") De hagelslag is natuurlijk al lang op, ik heb wazige dromen over fietsen door de Albert Heijn met Jan Smit als caissière en, je mag lachen, maar ik mis het tv-kijken met mijn ouders! Mijn moeder die voor Angela Groothuizen speelt tijdens The Voice, mijn vader die zo hard lacht om de grijze mannen van Top Gear dat ik soms bang ben dat hij erin blijft en ik mis zelfs mijn broertje, die tien minuten nadat mijn moeder hem roept de trap af komt stampen om zijn inmiddels koude kop koffie ('Ik zei toch zwárt, mam!') naar binnen te klokken en anderhalf ambachtelijke gevulde koek laat verdwijnen om daarna weer naar zijn kamer te rennen want hij is "bezig voor school". En dat noemt mij een nerd. Maar tijdens de kerstvakantie weer genoeg van dat! En dan mét een kerstboom en kerstman met bungelende beentjes op de schouw (vraag maar niets).

Tegelijkertijd heb ik het hier ontzettend naar mijn zin; Londen overstijgt mijn verwachtingen, mijn vakken worden steeds interessanter en dan zijn er natuurlijk mijn nieuwe vrienden! Je leert elkaar snel goed kennen als je in dezelfde situatie zit, en hoewel het me goed bevalt soms in m'n eentje erop uit te trekken zijn de dingen natuurlijk leuker wanneer je ze deelt. Dus vandaag deel ik mijn nieuwe vrienden met jullie. 

Laten we beginnen met Marlies, aangezien wij vanaf het begin veel met elkaar omgaan. Of nee, laten we beginnen met een muziekje. Gewoon, omdat het kan (lees: omdat ik nu weet hoe het moet). 

Marlies, die zichzelf heel slim 'Liz' heeft gedoopt (lijkt me heerlijk als mensen je naam in één keer goed uitspreken) voor het komende jaar, studeert net als ik Neuropsychologie aan de UU. Hier in Londen schrijft ze haar dizzerteesjun (bachelorthesis), volgt ze een psychologievak van een man met een geweldige stem die elk college chocola en koekjes uitdeelt omdat een paar slimme studenten 'chocolate' antwoordden op de vraag wat volgens hen ontbrak aan zijn colleges. Daarnaast volgt ze twee vakken van de course English Language. 

We hebben haar vriendje Wytse al mogen ontvangen in onze keuken en al woont ze niet in B5, ze is onze geadopteerde huisgenoot. Al waren we gedurende de eerste weken vooral bij haar te vinden, ze had namelijk een koffiezetapparaat meegenomen. Ze is te lui om een blog bij te houden, dus klik hier voor haar instragram. 

Dan..Anastasia! Ik weet eigenlijk niet wat haar achternaam is, iets met papaja (een snelle facebookcheck leert ons: Papageorgiou). Zij zit in kamer B0501 en komt uit Cyprus. Vorig jaar ging ze in Nottingham naar school en dit jaar is ze begonnen aan een sports&management BA aan Middlesex. Ze eet heel veel chocola wat ik niet erg vind want ze deelt graag, en ik heb hier nu al twee keer met de dweil zien dansen. Ze is heel lief en een beetje gek en mocht je haar facebook willen bekijken: die foto's zijn van Halloween. Zo ziet ze er niet altijd uit.

In de kamer naast haar woont..Sarah! Onze creatieveling. 20 jaar, komt uit Australië en heeft een prachtige naam: Sarah Ashlyn Coakley. Ze studeert Grafisch Ontwerpen en is hier, net als ik, voor één jaar. Hoe ik Sarah zou omschrijven is: Harrypotterwiz, creatief (ze maakt prachtige foto's, zie hier en hier), lief en grappig! Ze is op dit moment in Rome op studiereis. Ik ga naar het Freud museum als studie trip! ....

Dan, in kamer 4, hebben we Annie. Twee maanden geleden 21 geworden, komt ook uit Australië (dus je snapt, mijn ticket naar Australië is reeds geboekt), studeert Communicatiewetenschappen, houdt van reizen, eten, en, hoe kan het anders, Harry Potter. We volgen samen het vak 'magazines' van onze dearly beloved tutor Jamie, en hebben hetzelfde gevoel voor humor. Wat vaak neerkomt op flauwe woordgrappen en harrypotterverwijzingen. Ze schrijft graag (hierrrr), maakt foto's van haar eten (hier, als je benieuwd bent) werkt in een coffeehouse waar Bill Baily een vaste gast is en ze op zondag muffins achterover drukt om mee te nemen naar huis. 

Oh ja, en ze heeft iets met olifanten.

Dan hebben we nog Ingrid, 19, uit Noorwegen. Is net begonnen met psychologie en een schatje! Ik zie haar niet heel veel, maar heb al wel 30 van haar Noorse vrienden ontmoet en ze weet het nog niet, maar ze gaat mij Noors leren. Tusen takk!

Als laatste hebben we Maria, uit Cyprus. Maria is cool want ze haalt altijd Tesco Brownies die Anastasia en ik dan opeten. Foto volgt (van Maria, niet  van Anastasia en mij terwijl we een brownie eten)! 

Niet in onze flat maar wel in ons blok wonen Ellie en Christina, uit Australië en Oostenrijk respectievelijk. Ellie kende Sarah al van de universiteit in Melbourne, maakt heeeeerlijke brownies met whiskey, kent gebarentaal en luistert naar musicalnummers in alle talen (waar ik achter kwam toen ze een paar weken geleden ineens 'Mijn Pakkie An' uit Aïda opzette en mee kon zingen. 
Christina een verdieping boven ons, heeft fantastisch haar en zit in mijn seminar group van een journalistiek vak. De seminars zijn om negen uur 's ochtends dus je vindt ons elke vrijdagochtend twee minuten voor negen vloekend de heuvel op klimmen naar de universiteit. Oh, en ze houdt van Harry Potter.

Ellie en haar neutrale gezichtsuitdrukking

Christina en haar X-tina haar

Tot over minder dan twee weken, beloofd!

XX Marthe