Even voor het thuisfront een fotoverslag van mijn verjaardag. Het was een heel bijzondere dag, dankzij heel veel mensen!
Allereerst heeeel veel kusjes voor Sarah en Annie, die de avond voor mijn verjaardag 100 ballonnen hebben opgeblazen. Die Annie de volgende ochtend (om vijf uur (!)) zo zachtjes mogelijk voor mijn deur plaatste
Ik kan je vertellen, wakker worden op je verjaardag met bovenstaande foto's als eerste visuele input maakt dat je je héél jarig voelt. Net als vroeger, toen je ouders 's nachts slingers ophingen in de kamer en 'jouw' stoel speciaal versierden. Dat is toewijding!
In de keuken vond ik een versgebakken bananenbrood ('It's NOT a cake, Marty! It's bread.') wat dus een heel geschikt ontbijt was. Tegelijkertijd maakte ik op m'n gemak al mijn verjaardagskaarten open. Schrok me een ongeluk toen uit mijn ouders' kaart opeens een blikkerige Chaka Khan 'IIIIIIIIIIIIIII'M EVERY WOOO-MAN' schreeuwde. Béétje ordinair, mam...Maar wel heel geinig. Ik moet bekennen dat ik er nog steeds mee speel.
Na alle kaarten twee keer gelezen te hebben, was het tijd voor een rondje naar huis bellen. Tot groot ongenoegen van mijn moeder, die toen ze doorhad dat ze mij aan de telefoon had verschrikt uitriep:
'Neeeeee ach neeeee kindje neeee!! Wij zouden jóu bellen! Maar ja ik moest van je vader tot elf uur wachten dus dat is hier bij ons twaalf uur onze tijd want ja hij dacht dan ben je sowieso wakker he neeee. Hang gauw op! Dan bel ik je terug!'
En daarna, terwijl we de telefoon ophingen:
'Oh en gefeliciteerd kindje hahaaha'
Daarna een dik half uur met Emma om bovenstaand gesprek gelachen, even met mijn oma bijgekletst en Maxie belde ook nog!
Tussendoor natuurlijk even een ballonnen gevecht gehouden. Wat leuk was, tot er één knapte en we alle vier heel hard moesten gillen.
Ach ja. 21 does not a grown woman make...
Ik kan letterlijk niet stoppen met staren naar de linker foto. Wat. Een. Taart. Ellie-from-upstairs-Padey had er de hele week aan gewerkt.
Er is nog iiiets meer dan de helft over, maak ik gok niet voor lang. Nu ik erover nadenk, ik denk dat ik nu misschien wel een stukje neem... Ben zo terug!
Vier bijzonder knappe '80s ladies
Mjam, jup, die taart smaakt nog steeds goed. Een stuk beter dan mijn MEGA verjaardagsbutton, maar die bleek 's nachts alles wat ik nodig had. Er werd overal en door iedereen voor me gezongen - in de bus, in de metro, en op de plek waar we uitgingen (een '80s Prom Night, leek me wel toepasselijk) werd ik door half Londen gefeliciteerd.
In conclusie, het was een speciale dag. Het meest bijzondere moment voor mij was toen we met zeven meiden aan de keukentafel zaten, ieder met een stuk taart en clotted cream (!) ijs, kaarsjes en de 'sok aan' (om de lichtsensor te blokkeren). Drie nationaliteiten door elkaar, de meesten van ons kenden elkaar pas sinds september. Desondanks werd er gegild van het lachen alsof we al jaren vriendinnen waren, werden er inside jokes gemaakt, samenzweerderige knipogen uitgedeeld, en vooral heel veel gepraat.
Dus, AnnieSarahLizChristinaJoni&Ellie en iedereen die mij een gelukkige verjaardag wenste op welke manier dan ook:
BEDANKT. CHEERS. DANKE.
No comments:
Post a Comment